در من
کودکِ روزنامه‌ فروشی‌ست
که هر روز صبح
پیش از بازشدن پلک‌هایم
نبودنت را
تا مغزِ استخوانم
جار می‌کشد…

امروز شنبه 27 شهریور 1394؛‌ روزنامه‌ی آفتاب تیتر یک زده: “اصلاح‌طلبان گوش به زنگ باشند.”. اعتماد تیتر یک زده: “از روحانی عبور نمی‌کنیم.” اسراء، سه تا تیترِ انتخاباتی زده. یکی درباره‌ی نوه‌ی خمینی سیدحسن‌شونٰ یکی هم درشت از قول هاشمی که “مردم در انتخابات درس بزرگی به افراطیون می‌دهند.” روزان هم دو تیترِ درشت نوشته درباره‌ی انتخابات یکی درباره‌ی همون حرف‌های هاشمی و دومی هم درباره نوه‌ی خمینی که “چراغ سبز سیدحسن به انتخابات”.
ابتکار نوشته:”شخصیت‌های باسواد و معتبر آماده‌ی حضور در انتخابات هستند.” روزنامه‌ی خانوادگی هاشمی‌ها، آرمان هم تیتر زده “سیدحسن وارد میدان می‌شود.” البته چون رپورتاژهای آرمان برای نوه‌ی خمینی دیگه زیادی تکراری شده این بار این آگهی رو به نقل از گاردین کار کرده!

همینجور سرانگشتی شد چند تیتر در نیم‌تای اول؟ 9 تا!‌ تازه من تیترهای روزنامه‌های همینجوری‌شون رو هم حساب نکردم. با این حجم از ولعِ انتخاباتی آدم دل‌ش می‌خواد بگه اصلاً  همه‌اش واس شما؛ حله؟

سرمقاله امروز (شنبه 23 خرداد 94) روزنامه شرق : *رأی فقط رأی است، بیعت نیست*  به قلم احمد غلامی جالبه. تیتر قشنگی داره. اما فقط همین. تیترِ قشنگی داره!
مطلب، با گشاده دستی به احمدی نژاد بد و بیراه میگه. حتی علنی مردمی که بهش رای دادن رو بارها فریب خورده میدونه. دقت کردید چی شد؟ ابتدای مطلب در ستایشِ دمکراسیه اما این دمکراسی وقتی مخالف نظر آقایون باشه میشه فریب خوردن مردم.
بعد با احتیاط به روحانی میگه شیطون بلا، ما تو رو برا خودمون میخواستیم ها. مواظب باش برای ما باید باشی تا دوباره رای بدیم.
یعنی دو سال اول مست رای آوردن بودن، و از حالا هم اسب دو سال آینده رو دارن زین میکنن. آخرش هم برای اینکه مثلا مقاله آبکی نباشه حین لگد زدن به سعید جلیلی خیلی یهویی میگه : “پاشنه آشیل جدی حسن روحانی، بحران محیط‌زیست است”. همین! یهویی. بی مقدمه. بدون دلیل. انگار داره اسم رمز میگه. (!)
باور کنید به این سبک کارها هرچیزی بشه گفت، روزنامه نگاری نمیشه گفت…

(از اینجا بخونیدش)

وقت‌م نداریم یه مطلب بنویسیم با تیتر بالا. در توضیح این‌که فهمی که با “تصویر و عکس و شعر و مداحی” بیاد کیلویی هست و به بادی بنده. نکنید این کار رو رفقا. پس‌فردا چوب‌ش رو خودمون خواهیم خورد.
دین رو با منطق قوی و استدلال محکم باید یاری کرد نه با عکس و فلان.
بعد ته‌ش هم بنویسم راستی! این‌ تعبیری که شما از  زیلو دارید “وهنِ” جایگاه رهبری هست.  بیت‌المال مسلمین و مهم‌تر از اون تحریف امام (اگر نظر ماهایی که معترض هستیم رو درست بگیریم) برای رهبری اونقدر کم اهمیت هست که اعتراض‌ش رو از طریق پهن کردن زیلویی پشتِِ جایگاهی که در حالت معمولی مشخص نیست، و باید از یک زاویه‌ی خاص عکس گرفت که معلوم باشه ابراز کنه؟ به قول اون دخترکِ تبلیغِ فلان کرم” واقعاً تاثثیر داره؟”.
نگید این رو. زشته به خدا.